Całkiem niedawno rozmawiałam z jedną z moich koleżanek .
Niby nic ciekawego, zwykła rozmowa na temat studiów, życia . Potem ona
wspomniała coś o swojej pracy, że nie ma czasu na nic, i do tego musi studiować
. Kiedy była mała uwielbiała malować, rysować, wszędzie było jej pełno, a teraz
dorosła i wszystko jest zupełnie inne .
Ta bardzo głęboka myśl przyszła do mnie w raczej mniej
ciekawym otoczeniu . Siedziałam sobie sama, popijałam zieloną herbatkę i nie
miałam humoru by robić cokolwiek pożytecznego dla świata jak i dla siebie .
Scrollowałam Tumblra i Facebooka z góry na dół, bardziej z nudy niż z braku
inspiracji i wtedy niespodziewanie przeczytałam jeden post, który przypomniał
mi o tej zupełnie zwyczajnej rozmowie . Dlaczego starsi ludzie zapominają jak
było wspaniale kiedy byli dziećmi ? Dlaczego teraz boją się robić wszystkie te
rzeczy, które sprawiały im radość kiedyś ? Pamiętam siebie w przedszkolu .
Uwielbiałam występować w małych przedstawieniach na każdą możliwą okazję przed
rodzicami i dziadkami . Uwielbiałam śpiewać . I nie przejmowałam się zbytnio
czy mi to wychodzi czy nie . Po prostu śpiewałam zawsze jak najgłośniej,
ponieważ lubiłam to robić a inne dzieci też śpiewały więc dlaczego nie ja . Nie
czułam się zmieszana pokazując moje super poważne i jakże przemyślane dzieła
sztuki wszystkim naokoło .
Dzisiaj czuję się trochę szczęściarą, że studiuję to co
studiuję, i że mam okazję pobawić się w artystę kilka razy w tygodniu . Nie
ukrywam, że przez większość tego czasu jestem zła na siebie, że inni mówią
mi, że powinnam być bardziej kreatywna i
innowacyjna, a ja mam wymyślać dojrzałe projekty nie mając pojęcia, gdzie
zacząć . Ale wiecie co, to jest super . Czasem tak sobie myślę o ciężko
pracujących ludziach w biurach nie-biurach i jest mi smutno . Kreatywność i
tworzenie nie jest przeznaczone tylko dla przedszkolaków i studentów ASP czy
architektury, ale dla wszystkich . To jest forma wyrażania siebie,
niekoniecznie emocji . Nie od razu musimy być Słowackim czy Michałem Aniołem .
Rozumiem, że wielu ludzi nie uznaje w ogóle czegoś takiego jak „ekspresja”, ale
sami spójrzcie na statystyki . Coraz więcej ludzi cierpi na depresję i inne
choroby związane z psychiką, zmęczeniem, przepracowaniem . Szczerze wierzę, że
sztuka nieważne jaka by ona nie była potrafi pomóc i stać się lekarstwem na
wszelkie złe myśli . Taki Baudelaire na przykład . Całą swoją nienawiść do
świata pakował w tomiki poezji . I kto powie, że te nie jest sztuka ?
Moja koleżanka była tylko przykładem . Ale codziennie
obcujemy z ludźmi tak bardzo podobnymi do niej . Moja mama, może twój tata .
Sztuka jest magią, zarezerwowaną dla wszystkich . Dorośli się po prostu boją .
Społeczeństwo lubi siebie oceniać, a niektóre opinie mogą wyrządzić nie mała
krzywdę . Ale to dotyczy wszystkich . Ja boję się cały czas . Robiąc
jakiekolwiek projekty na uczelnię, nie dość, że poświęcam na nie zdecydowanie
za dużo czasu, to jeszcze nie jestem z nich potem dumna . Nie macie pojęcia jak
frustrujące takie uczucie potrafi być . Ale studia są studiami . Liczą się
zaliczenia . Wykonując coś samemu dla siebie, nie ma potrzeby stresu czy
osiągania perfekcji w pierwszej sekundzie tworzenia . Trzeba najzwyklej w
świecie wziąć się w garść i robić rzeczy, które nam pomogą poczuć się milion
razy lepiej . Sztuka leczy . Obiecuję .
♥
Some time
ago I’ve been talking with one of my friends . We were talking about studies,
hobbies, nothing interesting . She told me that during academic year she didn’t
have a lot of free time, she had to work, and then she mentioned that when she
was a child she loved painting, drawing and she was just an artsy kid . Okey .
Normal conversation . But now I realize how big this thing is .
I was
sitting on my own, I was in a grey mood . I didn’t really want to do anything .
Simply I had one of those days that you just want to lay in bed all day and watch
some Tumblr . I was scrolling down the Facebook page and one post reminded me
this small talk . Why old people forget how cool is to be a kid ? Why are they scared
to be more open and do stuff which simply make them happy ? I remember myself
in a kinder garden . I loved perform in front of parental audience during small
plays . I loved sing . And I didn’t really care if I could sing well or not . I
was singing because I liked it and all children were doing it so why not me ? I
loved show my serious masterpieces to everyone . And you know what is the best
? I wasn’t ashamed .
I feel
quite lucky that I’ve chosen an artsy minor . Very often and honestly the most
of the time I’m told to be more creative or just to do things even if I have no
clue where to start . But it’s great . When I think about “normal” people who
just sit all day doing their super-important job, I feel sad . Creativity is
something for everyone . It’s a way of expressing . I understand that probably
a big number of people don’t really bother to “express” their selves but look
at statistics . More and more people suffer from depression and other mental
illnesses . I believe that art is such an amazing medicine for all these bad
thoughts around us .
My friend was just an example . But on daily
basis we meet so many people like her . My mum, your dad maybe . Art is magical
. Adults are so afraid of doing things sometimes . Maybe it’s because of others
opinions, definitely judging doesn’t help anyone . I’m scared most of my time .
Creating some projects for university, I’m always stressed that it wouldn’t be
as good as I want to . And in the end I’m not proud of it . However I’m
spending too much time on them, I put too much effort in it . You have no idea
how frustrated I feel sometimes . But when you do some work on your own, you
shouldn’t be afraid . Just do things and it will make you feel million times
better . I promise .
♥
EskaDuna
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz